In een klein en gezellig stadje woonde een meisje genaamd Emma. Ze was een lief en nieuwsgierig meisje dat vol verwondering was over de wereld om haar heen. Maar wat haar het meest verwonderde, waren de magische verhalen over Sinterklaas en zijn trouwe paard.
Op een heldere nacht, toen de maan vol en stralend was, kon Emma niet in slaap vallen. Ze had die dag het liedje “Zoetjes gaan de paardenvoetjes” gezongen, en het bleef maar in haar hoofd rondspoken. Toen hoorde ze iets – een zacht geluid dat leek op het trippelen en trappelen van paardenvoetjes.
Emma sprong uit bed en keek uit het raam. Tot haar verbazing zag ze een glimp van Sinterklaas en zijn schimmeltje, dat hem moeiteloos over de daken droeg.
In haar warmste pyjama en met haar lievelingsknuffel rende ze naar buiten. Ze klom op een ladder en bereikte het dak.
Daar zag ze het schimmeltje en Sinterklaas, die bezig waren met het bezorgen van cadeautjes. Ze sloop dichterbij, en Sinterklaas merkte haar op met een vriendelijke glimlach.
“Emma,” zei hij, “je zou in bed moeten liggen en dromen van mooie dingen.”
“Ik wilde je zien, Sinterklaas!” riep Emma uit. “Ik wilde zien hoe de magie werkt!”
Sinterklaas lachte hartelijk en nodigde haar uit om een ritje te maken op het schimmeltje. Samen vlogen ze over de daken, en Emma voelde zich licht en vrij.
Na het avontuur bracht Sinterklaas haar terug naar haar slaapkamerraam. Hij gaf haar een kleine, glinsterende ster en zei: “Dit is een droomster, Emma. Het zal je helpen de mooiste dromen te dromen.”
Emma ging terug naar bed. Ze viel in slaap met de droomster in haar hand en droomde de mooiste dromen over Sinterklaas en zijn Pieterbaas.
