Er woonde eens, in een land bedekt met sneeuw, een sneeuwvlok, genaamd Snowy. Snowy was een zeer nieuwsgierige sneeuwvlok en ze hield ervan om het besneeuwde land om haar heen te verkennen. Maar er was één ding waar Snowy altijd naar op zoek was, en dat was een sneeuwvlok die precies zo was als zij.
Snowy dwarrelde van de ene sneeuwvlok naar de andere, om hun patronen en vormen te bekijken, maar hoe hard ze ook zocht, ze kon geen enkele sneeuwvlok vinden die precies zo was als zij.
“Waar ben je toch, mijn tweeling-sneeuwvlok?”, riep Snowy uit, alle kanten op dwarrelend van frustratie. “Ik wil gewoon iemand vinden die precies zo is als ik!”
Maar hoe hard ze ook zocht, Snowy kon niemand vinden die precies zo was als zij. En terwijl ze verder dwarrelde, begon ze te beseffen dat elke sneeuwvlok uniek en mooi was, net als zij.
“Ik denk dat ik geen tweeling-sneeuwvlok hoef te vinden”, zei Snowy tegen zichzelf, terwijl ze zich een beetje dom voelde omdat ze hard had gezocht. “Ik ben gewoon uniek en mooi, net als elke andere sneeuwvlok in dit besneeuwde land.”
En terwijl Snowy het land verder verkende, ontmoette ze steeds meer sneeuwvlokken, en hoewel ze allemaal uniek waren, waren ze ook erg vergelijkbaar. Ze hielden namelijk allemaal van het koude, sneeuwachtige weer, en ze genoten allemaal van het samen rond dwarrelen.
Snowy werd vrienden met alle sneeuwvlokken die ze ontmoette, en ze realiseerde zich dat, hoewel ze allemaal verschillend waren, ze ook allemaal deel uitmaakten van een prachtige, sneeuw-gemeenschap.
“Ik denk dat het waar is wat ze zeggen”, zei Snowy met een glimlach. “Het gaat er niet om precies hetzelfde te zijn, maar het gaat erom juist onze verschillen te vieren en vriendelijk te zijn voor elkaar.”
En vanaf die dag was Snowy gelukkig en tevreden. Ze wist nu dat ze uniek en mooi was, net als elke andere sneeuwvlok in het besneeuwde land!
