Op een koude winteravond, toen de wind door de takken blies en de sneeuw zachtjes tegen de ramen tikte, zaten Sinterklaas en zijn trouwe knecht Piet aan boord van hun stoomboot. Ze waren druk bezig met hun jaarlijkse taak om de stoute en brave kinderen in het dorp te controleren.
Sinterklaas, een vriendelijke oude man met een witte baard en een twinkeling in zijn ogen, keek ernstig naar het grote boek op zijn schoot. Piet, zijn oplettende en slimme knecht, stond op het punt om door de schoorstenen van het dorp te gluren om de kinderen in de gaten te houden.
“Kijk eens even, beste Piet, of je ook stoute kinders ziet!” beval Sinterklaas.
Piet knikte en begon zijn tocht door het dorp, glurend door elke schoorsteen en rapporterend aan de goede Sint over elk ongehoorzaam kind dat hij zag. Zich vergissen kon hij niet, zo slim was hij.
Met elke naam die Piet noemde, schreef Sinterklaas verdrietig in zijn boek en zei: “Die kinderen krijgen ook geen lekkers en geen koek. Wil dat goed onthouden, Piet, want ze doen me maar verdriet.”
De nacht ging door, en Sinterklaas en Piet werkten ijverig samen. Maar diep in hun hart voelden ze zich een beetje somber. Er waren dit jaar meer stoute kinderen dan ooit tevoren.
In een klein huisje aan de rand van het dorp woonde een meisje genaamd Mina, zij had ook gemerkt dat er veel stoute kindjes waren. Ze besloot dat ze iets moest doen om Sinterklaas en Piet te helpen. Ze ging naar alle stoute kinderen in het dorp en sprak met hen. Ze vertelde hen over de verdrietige Sinterklaas.
Langzaam maar zeker begonnen de kinderen te veranderen. Ze begrepen dat het beter was om lief en gehoorzaam te zijn dan stout en onaardig.
Toen Sinterklaas en Piet hun ronde opnieuw deden, merkten ze de verandering op. De stoute kinderen waren veranderd in brave kinderen!
Met een lach op hun gezicht en vreugde in hun hart, vulden Sinterklaas en Piet de schoenen van de kinderen met lekkers en koek.
En zo eindigde de koude winteravond met warme harten en vrolijke gezichten, terwijl Sinterklaas en Piet terugkeerden naar hun boot, om volgend jaar weer terug te keren.
