Er was eens een koning genaamd Karel, die helemaal geen zin had in Koningsdag. Hij wilde liever genieten van zijn vrije tijd en een wandeling maken door de prachtige natuur. Dus pakte hij zijn knapzak en vertrok een paar dagen van tevoren.
Ondertussen was er grote paniek in het land, want niemand wist waar de koning was. De ministers en het volk waren wanhopig op zoek naar hun geliefde koning. Maar niemand herkende hem omdat hij zijn gouden kroon had afgezet.
Op zijn wandeltocht zag de koning een meisje dat zat te huilen op een bankje.
“Excuseer mij, mag ik even vragen waarom je huilt?” vroeg de koning vriendelijk terwijl hij naast het meisje op het bankje ging zitten.
Het meisje keek op en veegde haar tranen weg. “Oh, het is niets” zei ze terwijl ze haar best deed om haar stem te laten klinken alsof er niets aan de hand was. Maar de koning kon duidelijk zien dat er iets mis was. “Het is duidelijk niet niets, vertel me alsjeblieft wat er aan de hand is,” zei hij zachtjes en met medeleven in zijn stem.
Het meisje zuchtte diep en haar tranen begonnen opnieuw te stromen. “Ik wilde geld verdienen op de vrijmarkt om een mooi cadeau voor mijn oma te kopen, maar nu de koning kwijt is, kan de vrijmarkt niet doorgaan en is er geen Koningsdag,” snikte ze.
De koning voelde zich slecht dat zijn afwezigheid zo’n impact had op het volk. Hij besloot terug te gaan naar het paleis en zich te verontschuldigen voor zijn egoïstische actie.
Toen de koning terugkwam, was iedereen opgelucht. Ze verwelkomden hem met open armen en vierden Koningsdag alsof hun leven ervan afhing. De koning liep langs het kleedje van het meisje en kocht alles op. Het meisje was dolblij en kon haar oma het cadeau geven dat ze zo graag wilde.
De koning voelde zich tevreden dat hij de dag had gered en zag in dat zijn volk op de eerste plaats komt. Hij beloofde dat hij volgend jaar zijn verantwoordelijkheid als koning zou nemen en Koningsdag op een prachtige manier zou vieren.
“Het spijt me zo dat ik jullie in de steek heb gelaten,” zei de koning met tranen in zijn ogen. “Ik beloof dat ik volgend jaar Koningsdag zal vieren zoals het hoort en ervoor zal zorgen dat iedereen een geweldige dag heeft.”
Het meisje glimlachte naar de koning en zei: “Dat is goed om te horen, Majesteit. Ik ben blij dat u terug bent en dat u ons niet in de steek hebt gelaten. Dank u wel voor het redden van onze Koningsdag.”
