Er waren eens, in een land hier ver, ver vandaan, twee blusvliegtuigen genaamd Hawk en Scooper. Beide vliegtuigen waren vastbesloten om de held van de brandweervloot te worden en ze streden altijd om te zien wie de meeste branden kon blussen en de meeste dieren kon redden.
Naarmate de dagen verstreken, begonnen Hawk en Scooper steeds grotere risico’s te nemen bij het blussen van branden. Ze vlogen dichter bij de vlammen en voerden gewaagde reddingsmanoeuvres uit, waarbij ze elkaar bij elke bocht probeerden te overtroeven.
Maar op een dag ging het mis. Terwijl ze probeerden een groep gestrande dieren te redden, kwamen Hawk en Scooper allebei vast te zitten in een boom en werden omringd door vlammen. Ze wisten dat ze in de problemen zaten en hadden geen andere keus dan om hulp te roepen.
Het reddingsteam arriveerde net op tijd en ze hielpen Hawk en Scooper veilig uit de boom. Terug op de basis schreeuwde de luchtverkeersleider boos op de twee vliegtuigen, omdat ze zichzelf en anderen onnodig in gevaar brachten.
“Jullie kunnen zo niet doorgaan,’ zei hij streng. “Jullie moeten voorzichtiger zijn en nadenken over de gevolgen van jullie acties.”
Scooper en Hawk schaamden zich voor hun gedrag en knikten instemmend. Ze wisten dat ze hun ego hun werk als blusvliegtuigen in de weg had gestaan.
“Het spijt ons,” zeiden ze allebei. “We zullen vanaf nu proberen voorzichtiger te zijn.”
De luchtverkeersleider glimlachte en aaide hen op het hoofd. “Jullie zijn allebei fantastische vliegtuigen en ik weet dat jullie geweldige dingen kunnen doen als jullie je zinnen erop zetten.”
En daarmee zetten Scooper en Hawk hun ego opzij en begonnen ze weer met het bestrijden van branden en het redden van mensen en dieren. Ze werkten samen als een team en werden de beste blusvliegtuigen van het land. Het einde.
