Een Pauw, dik opgeblazen van ijdelheid, ontmoette op een dag een Kraanvogel. Om indruk op hem te maken spreidde de Pauw zijn prachtige staart in de zon.
“Kijk”, zei hij. “Wat kun je hiermee vergelijken? Ik ben gekleed in prachtige kleuren, ik heb alle kleuren van de regenboog, terwijl jouw veren grijs zijn, als stof!”
De Kraanvogel spreidde zijn brede vleugels en vloog omhoog naar de zon.
“Volg me maar als je kunt”, zei hij. Maar de Pauw kon niet anders dan blijven staan waar hij was, tussen de vogels van het boerenerf, terwijl de Kraanvogel, in vrijheid, hoog in de blauwe lucht zweefde.
