Het Koekemannetje was zeer tevreden toen hij uit de oven van de bakker kwam. Hij was perfect gevormd, met zijn ronde, dikke lijf, glimlachende gezicht en hagelslag die zijn armen en benen versierde. Toen hij door de keuken rende, lachte hij vrolijk. “Ik ben vrij! Ik ben vrij!”, riep hij. Maar zijn vrijheid was van korte duur. Toen hij door de deuropening naar het hoofdgedeelte van de bakkerij rende, werd hij opgepakt door een Ondeugende Elf.
“Ik heb je!”, riep de Elf uit, terwijl hij het Koekemannetje stevig vasthield. “Jij gaat het nieuwe middelpunt van mijn koek-dorp worden”.
Het Koekemannetje worstelde en schopte, maar de Elf was te sterk. Het Koekemannetje werd de bakkerij uit gedragen, de winterse nacht in, waar de slee van de Ondeugende Elf klaar stond.
Terwijl ze door de lucht vlogen, kon het Koekemannetje de glinsterende lichtjes, van het dorp van de Elf, beneden zich zien. Het was een prachtig gezicht, maar het Koekemannetje wilde er geen deel van uitmaken. Hij wilde vrij zijn. Toen ze landden, bracht de Elf het Koekemannetje naar zijn werkplaats en daar werd hij middenin het dorp gezet. Het Koekemannetje voelde zich gevangen en alleen, hoewel hij omringd werd door andere koek-huizen en koek-figuren.
In eerste instantie overwoog hij om zich neer te leggen bij zijn nieuwe leven als het middelpunt van het dorp. Hij was bang om te proberen te ontsnappen want hij was onzeker over wat voor gevaren er in de buitenwereld schuilgingen. Maar op een dag kwam een lieve Elf, genaamd Lily, achter de nare situatie van het Koekemannetje. Ze was geschokt dat hij tegen zijn wil werd vastgehouden, en ze beloofde hem te helpen ontsnappen.
Lily sloop ‘s nachts de werkplaats binnen en fluisterde bemoedigende woorden in de oren van het Koekemannetje. Ze vertelde hem dat hij sterk en dapper was, en dat hij het verdiende om vrij te zijn.
Met Lily’s woorden in zijn hart, vond het Koekemannetje de moed om te ontsnappen. Hij wachtte tot de Ondeugende Elf druk bezig was met het glazuren van een koek-huisje, en toen nam hij zijn kans waar.
Hij rende zo hard als hij kon, terwijl hij de andere koek-huizen en figuren ontweek. De Ondeugende Elf zette de achtervolging in, maar het Koekemannetje was te snel. Hij bereikte de rand van het dorp en rende het besneeuwde bos in.
Terwijl hij rende, hoorde hij de kreten van de boze Ondeugende Elf vervagen. Hij was eindelijk vrij!
Maar hij zou Lily, de lieve Elf die hem had geholpen te ontsnappen, nooit vergeten. Hij zocht in alle uithoeken naar haar, en op een dag vond hij haar in een ver land. Ze werden verliefd op elkaar en besloten te trouwen, en ze leefden nog lang en gelukkig!
