Een Mug vloog met veel gezoem, voor zo’n klein wezen als hij was, over de weide en ging op de top van de hoorn van een Stier zitten. Nadat hij een korte tijd had gerust, maakte hij zich weer gereed om weg te vliegen. Maar voordat hij vertrok, vroeg hij de Stier om vergeving voor het feit dat hij zijn hoorn als rustplaats had gebruikt.
“Je zult wel heel blij zijn dat ik nu weer ga”, zei hij.
“Het blijft voor mij allemaal hetzelfde”, antwoordde de Stier. “Ik wist niet eens dat je daar was.”
