Er was eens een machtige koningin die in haar tuin de allermooiste bloemen van de wereld had. Heerlijk geurende rozen waren haar lievelingsbloemen. Ze groeiden in prachtige vormen en kleuren tegen de muren van het kasteel, slingerden zich om de pilaren en groeiden zelfs door de gangen de zalen in. Maar binnen was er verdriet en droevigheid.
De koningin was ziek en zou spoedig sterven. Een wijze dokter zei: “Breng haar de mooiste roos van de wereld dan sterft ze niet.” Jong en oud brachten hun mooiste bloem naar het paleis. Maar de bloem moest uit de tuin van de liefde komen. Welke zou dat zijn?
De boodschap ging door het hele land. Dichters zongen erover. Maar niemand had nog de juiste bloem gevonden. Het waren niet de rozen op de kist van Romeo en Julia of de roos van het graf van Valborg of de rozen uit het verhaal van de held Winkelried. Het was ook niet de wonderbaarlijke bloem die er voor zorgde dat een jongeman helemaal alleen ging leven voor de wetenschap.
“Ik weet wel waar de roos bloeit”, zei een jonge moeder die met haar baby bij de koningin kwam. “De mooiste roos bloeit op de wangen van mijn baby als zij na het slapen net haar oogjes opent en naar mij lacht.”
“Dat is een hele mooie roos maar er is eentje nog veel mooier, een wonderschone roos, met een bleke kleur als de bladeren van een theeroos”, zei een vrouw. “Ik heb haar gezien op de wangen van de koningin. Ze liep zonder kroon droevig rond in de nacht met haar zieke kind op de arm. Ze bad tot God voor haar kindje.”
Dat is de heilige witte roos van het verdriet maar ook dat is niet de juiste bloem. De oude bisschop zei dat hij de mooiste roos voor het altaar van God had gezien. Een jong wezentje wat net gedoopt was, leek net een roos stralend als een engel.
Die roos is gezegend maar er is er eentje toch echt nog veel mooier!
Toen kwam het zoontje van de koningin binnen met een groot boek. Hij had tranen in zijn ogen en zei: “Moeder moet je horen wat ik gelezen heb.”
Hij ging bij het bed zitten en las een verhaal voor over iemand die aan het kruis ging om de mensen te verlossen zodat zij gelukkig zouden zijn. Dat was een daad uit de tuin van de echte liefde.
Toen de koningin dat hoorde, kregen haar wangen de kleur van rozen en haar ogen glansden weer helder. Ze zag namelijk uit de bladzijden van het boek de mooiste roos van de wereld opstijgen. En iedereen die deze bloem van liefde heeft gezien zal gelukkig zijn en nooit echt sterven.
