In een periode van droog weer, toen de vogels heel weinig te drinken konden vinden, vond een dorstige Kraai een Kruik met een beetje water erin. Maar de Kruik was hoog en had een smalle opening. Wat hij ook probeerde, de Kraai kon het water niet bereiken. Het arme beest was bang dat hij zou sterven van de dorst.
Toen kwam er een slim idee bij hem op. Hij pakte, met zijn snavel, wat kleine steentjes en liet ze één voor één in de Kruik vallen. Met elke kiezelsteen steeg het water een beetje hoger totdat het eindelijk dicht genoeg bij de rand was om te drinken!
