Er was eens een pad
en die was het helemaal zat.
Dag in dag uit hoorde hij alleen maar padden en zag alleen maar de “paddenlook”.
Dus ging hij maar eens bij zijn buren, de kikkers, op bezoek.
Die keken hem met hun glazige ogen verbaasd aan
en dachten: waar komt dat rare beest nu opeens vandaan?
Zijn achterpoten zijn veel te kort
en er is nog veel meer dat aan hem schort.
Hij is ook veel te dik en heeft gekke bobbels op zijn huid,
hij ziet er gewoon niet uit.
Springen kan hij ook al niet,
in plaats daarvan hupt hij door het riet.
Er was overleg nodig en wel nu meteen,
dus riepen ze een kikkervergadering bijeen.
De kikkers verzamelden zich ‘s avonds in een gezellige tuin met veel bloemen en grote stenen.
Er waren veel verstopplekjes dus als het nodig was namen ze snel de benen.
Er werd over en weer veel en luid gewaakt
maar uiteindelijk werd de kikkervergadering gestaakt.
De pad mocht blijven, ook al zag hij er anders uit en moest hij nodig aan de lijn.
Hij leek namelijk wel heel vriendelijk en wijs te zijn.
Daar konden de kikkers hun voordeel mee doen.
Hij was ook best populair! Sommige kikkervrouwjes gaven hem zelfs een zoen.
De pad is nooit meer naar huis gegaan,
hij geniet nu elke dag van zijn nieuwe “kikker-bestaan”!
