Een os wilde gaan drinken in een klein vijvertje omringd door riet. Toen hij met al zijn gewicht het water in stapte, plette hij een jong kikkertje in de modder. De oude kikker miste al gauw zijn kleintje en vroeg aan zijn broertjes en zusjes wat er was gebeurd.
‘Een gigantisch monster met reusachtige voeten’, zei één van hen, ‘stapte op ons kleine broertje.’
‘Hij was groot, hé!’, zei de oude kikker, terwijl hij zichzelf opblies. ‘Was hij zo groot als dit?’
‘Oh nee, nog véél groter’, riepen ze in koor.
De oude kikker blies zich nog verder op en zei: ‘Hij was toch zeker niet groter dan dit?’
Maar alle kleine kikkers zeiden dat het monster nog veel, veel groter was. De oude kikker bleef zichzelf opblazen en werd groter en groter, totdat hij zichzelf te ver had opgeblazen en uiteenspatte.
