De Kikkers waren het zat om over zichzelf te regeren. Ze hadden zoveel vrijheid dat ze er totaal door bedorven waren. Ze zaten de hele dag verveeld te kwaken en deden verder helemaal niets anders meer. Ze wensten een echte officiële Koning die over hen zou regeren en naar wie ze gewoon konden luisteren. Geen slappe regering zonder regels meer voor hen, verklaarden ze. Dus stuurden ze een verzoekschrift naar Jupiter met het verzoek om een echte Koning.
Jupiter zag wel wat voor simpele en dwaze wezens de Kikkers waren. Om ze stil te houden en ze te laten denken dat ze een Koning hadden, gooide hij een enorm blok hout naar beneden, dat met een grote plons in het water viel.
De Kikkers verstopten zich snel tussen het riet en het gras. Ze dachten dat de nieuwe Koning een angstaanjagende reus was.
Maar ze ontdekten al snel hoe tam en vreedzaam Koning Blok Hout was. Binnen de kortste tijd gebruikten de jonge Kikkers hem als duikplatform, terwijl de oudere Kikkers een ontmoetingsplaats van hem maakten. Maar ze klaagden toch met veel gekwaak bij Jupiter over de regering.
Om de Kikkers een lesje te leren, stuurde de heerser van de goden nu een Kraanvogel om Koning van Kikkerland te worden. De Kraanvogel bleek een heel ander soort koning te zijn dan de oude vreedzame Koning Blok Hout. De Kraanvogel slokte de arme Kikkers rechts en links allemaal op. Ze zagen al snel wat een dwazen ze waren geweest.
Met een treurig gekwaak smeekten ze Jupiter om de wrede vorst weg te sturen voordat ze allemaal opgegeten zouden worden.
“Hoe willen jullie het nou eigenlijk hebben?!” riep Jupiter. “Zijn jullie nu nog niet tevreden? Jullie hebben precies waar jullie om vroegen. Dus de schuld van jullie tegenslagen ligt alleen bij jullie zelf.”
