Op een dag speelden eens een paar Jongens aan de rand van een vijver waarin een familie Kikkers woonde. De Jongens vermaakten zich uitstekend door grote, platte stenen over de vijver gooien. Het leek wel alsof de stenen over het water sprongen.
Terwijl de stenen over het water scheerden, hadden de jongens het enorm naar hun zin.
Maar de arme Kikkers, in de vijver, beefden van angst.
Eindelijk vatte de oudste en dapperste Kikker de moed op. Hij stak zijn hoofd uit het water en zei: “O, alsjeblieft lieve kinderen. Stop met dit wrede spelletje. Het is misschien wel leuk voor jullie maar het betekent voor ons de dood.”
