Mindy voelde zich somber op een koude, grijze winterdag. Het was Blue Monday, de meest deprimerende dag van het jaar, en Mindy kon haar slechte humeur niet van zich afschudden. Ze zat voor het raam en staarde naar de grijze lucht en de bergen sneeuw op de grond.
“Ik haat de winter,” mopperde ze tegen zichzelf. “Het is zo koud en donker en ellendig. Ik heb al mijn geld uitgegeven tijdens de feestdagen en ik heb mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar nu al verbroken!”
Maar naarmate de dagen vorderden, begon Mindy enkele kleine veranderingen in het weer op te merken. De nachten werden korter en de dagen langer. De sneeuw was aan het smelten en er waaide een warme wind.
Mindy’s humeur begon te verbeteren toen ze zich realiseerde dat de lente eraan kwam. Ze kon niet wachten tot de bloemen gingen bloeien, de vogels zouden gaan zingen en de zon zou gaan schijnen.
“Misschien is de winter toch niet zo erg,” dacht ze bij zichzelf. “Er zijn altijd tekenen van hoop en geluk, zelfs op de meest sombere dagen. Ik ga wat manieren bedenken om mezelf op te vrolijken terwijl ik wacht op de lente,” besloot Mindy.
Ze las dat het kan helpen om aan lichaamsbeweging te doen, iets te doen waar je van houdt, tijd buitenshuis door te brengen en tijd door te brengen met vrienden en familie. Dus bakte ze een heerlijke taart, want ze hield van bakken. Mindy stopte de taart in een doos, trok haar jas en laarzen aan en ging naar buiten om haar twee beste vriendinnen te bezoeken. Ze aten taart en dronken thee. Daarna kleden ze zich allemaal warm aan om te gaan spelen en wandelen in de sneeuw. Mindy lachte en speelde en had de beste tijd, dankbaar voor de magie van de veranderende seizoenen en de geneugten van de winter.
En daarmee verdween Mindy’s slechte humeur en voelde ze een gevoel van vreugde en geluk over zich heen komen. Ze besefte dat ongeacht het weer, er altijd wel iets was om dankbaar voor te zijn.
