Er waren eens een paar hongerige Honden die een aantal Huiden zagen liggen, op de bodem van een beek. De leerlooier had daar de Huiden laten weken. Een fijne Huid is een uitstekende maaltijd voor een hongerige Hond. Maar het water was diep en de Honden konden de Huiden niet bereiken vanaf de oever. Dus hielden ze met elkaar een raadsvergadering. Ze besloten dat het beste wat ze konden doen, was om de rivier op te drinken.
Ze sprongen allemaal, zo snel als ze konden, het kabbelende water in en begonnen te drinken. Maar hoewel ze dronken en dronken totdat ze bijna uit elkaar barsten van al het water, het water in de rivier bleef, ondanks hun inspanningen, even hoog als altijd.
