In een knus klein huisje, verstopt in het bos, woonde eens een meisje genaamd Lucy. Lucy was een slim en nieuwsgierig kind, met een wilde bos krullend haar en een kwajongensachtige twinkeling in haar ogen.
Elke avond, voordat ze naar bed ging, las Lucy’s moeder haar een bedtijdverhaal voor. Lucy hield van deze verhalen en ze vroeg altijd om nog één extra verhaaltje voordat ze in slaap viel.
Op een avond, toen haar moeder klaar was om haar in bed te stoppen, zei Lucy: “Mama, vertel me alsjeblieft een verhaal over een magisch avontuur.”
Haar moeder glimlachte en zei: “Goed, lieverd. Doe je ogen dicht en luister goed.”
En zo begon Lucy’s moeder het verhaal over een dappere jonge prinses, Roos, die in een kasteel op een heuvel woonde te vertellen. De prinses had lange gouden haren en droeg een glinsterende kroon. Ze bracht haar dagen door met het verkennen van het koninkrijk en het helpen van degenen die hulp nodig hadden.
Op een dag kreeg de prinses een bericht van een mysterieuze oude vrouw die diep in het bos woonde. De vrouw vertelde de prinses dat er iets verschrikkelijks op het punt stond te gebeuren en dat ze een speciale taak voor haar had. Alleen als zij dapper genoeg was zou ze het kunnen volbrengen. Een draak bedreigde het koninkrijk! De oude vrouw gaf haar een speciale drank en zei dat ze die moest drinken. Hierdoor kreeg ze de kracht en moed om haar taak te volbrengen. Roos dronk de drank en plotseling voelde ze een golf van energie en kracht. Ze wist dat ze klaar was om wat er ook voor haar lag te wachten tegemoet te treden.
De prinses nam de uitdaging enthousiast aan en begon aan een reis door het bos, over bergen en dalen, en over rivieren en beken. Terwijl ze dieper het bos in reisde, ontmoette het meisje allerlei magische wezens. Er waren sprekende dieren, vliegende feeën en stoute maar vriendelijke kabouters. Iedereen bood aan om de prinses op zijn eigen manier te helpen. Roos was dankbaar voor de hulp.
Uiteindelijk, na vele dagen reizen, bereikte de prinses het hol van de draak. Roos slikte en stapte vooruit, klaar om het beest tegemoet te treden. De draak blies vuur en brulde, maar Roos was niet bang. Ze trok haar zwaard en viel aan. Ze stak de draak met al haar kracht.
De draak brulde van de pijn en trok zich terug, en Roos ging achter hem aan. Ze vochten en vochten, totdat de draak verslagen aan haar voeten lag.
Het volk van het koninkrijk juichte toen ze het nieuws hoorden. Ze hielden een grote viering ter ere van hun dappere prinses. Roos werd gehuldigd als een heldin, en ze leefde nog lang en gelukkig, omringd door de liefde en bewondering van haar volk.
Lucy’s moeder eindigde het verhaal, en Lucy liet een tevreden zucht. “Dat was een prachtig verhaal, Mama,” zei ze, terwijl ze zich onder de dekens nestelde. “Dank je.”
Haar moeder kuste haar op de voorhoofd en zei: “Slaap lekker, lieverd. Ik hou van je.”
En met dat, dommelde Lucy in slaap, dromend van haar eigen magische avonturen.
