Een Dagdief had geen duit geld in zijn zak, maar wel een erg hongerige maag. Nu wist hij niet wat hij moest doen. En zo liep hij de stad uit, en toen hij een eind op weg was, zat er een Raaf op een tak en die kraste: “Graaf! Graaf!”
“Ik heb nog liever honger dan zware arbeid te verrichten met een kromme rug”, antwoordde de Dagdief.
Toen kwam er een Ekster aanvliegen, die een goede raad voor hem had en snaterde: “Bedel-zak! Bedel-zak!” – “Hou jij je snavel maar dicht”, riep de Dagdief. “Ik vraag niemand om een stuk brood. Daar ben ik veel te trots voor.”
En zo ging hij weer verder. Uiteindelijk kwam hij bij een Mus. En de Mus weet altijd raad als iemand daarom verlegen zit. Ze zat op een tak en piepte: “Steel! Steel! Steel!”
“Dat is wat moois”, antwoordde de Dagdief. “Dat hebben de Raaf en de Ekster mij niet eens aangeraden, en die zijn toch echt niet dom en hebben er verstand van. “Maar”, ging hij na een poosje voort, “stelen is toch nog het gemakkelijkste ambacht, en misschien hebben zij beiden mij daar, uit pure afgunst, niets over gezegd. Weet je wat, Mussie, ik ga je raad opvolgen.”
En zo ging hij op weg om te stelen. Maar…. hij werd betrapt en in het werkhuis gestopt. Toen hij op een akker met de andere gevangenen graven moest, zat de Raaf weer op een boom en kraste: “Graaf! Graaf! Graaf!”
Daarop antwoordde de Dagdief: “Je hebt gelijk. Had ik je raad maar eerder opgevolgd…..”
