Er was eens een kleine jongen die erg dorstig was. Hij ging naar een pomp en dronk gretig het water dat eruit kwam. De kleine jongen was heel beleefd en bedankte de pomp voor het water. Maar de pomp zei: “Ik ben niet degene die je moet bedanken. Ik help alleen het water te laten stromen.”
De kleine jongen was nieuwsgierig en vroeg waar het water vandaan kwam. De pomp vertelde hem dat het water uit een bron op de heuvel kwam. De kleine jongen bedankte de bron voor het water. Maar de bron zei: “Bedank me niet, ik heb de hulp van regen en dauw nodig om je water te geven.”
Dus de kleine jongen bedankte de regen en de dauw. Maar ze zeiden: “Bedank ons niet, we hebben de zon nodig om je water te geven.” De kleine jongen bedankte de zon voor het water. Maar de zon zei: “Bedank me niet, ik heb het water uit de oceaan gehaald.”
De kleine jongen bedankte de oceaan voor het water. Maar de oceaan zei: “Bedank mij niet, bedank degene die alles heeft gemaakt, die ons alle goede dingen geeft.” De kleine jongen nam zijn pet af en zei: “Bedankt natuur, voor het water en alle goede dingen.”
